ROZDZIAŁ 67: Zaraz…

– No to słucham?

– Co? – zapytała wybudzona z zamyślenia Emma.

Ola uśmiechnęła się i spojrzała na nią wymownie. Odstawiła brudne talerze na szafkę i usiadła naprzeciwko dziewczyny przy stole kuchennym.

– Chcę się dowiedzieć co tu się działo, jak mnie nie było.

– Nic się nie działo – odparła Em wzruszając ramionami.

– Emma, znamy się od kilku dobrych lat, więc mnie nie oszukasz – powiedziała Ola tonem eksperta – Od dwudziestu minut siedzisz i gapisz się w jajecznicę, jakbyś coś w niej zgubiła, a to nie jest normalne. Poza tym zdążyłam zapuścić żurawia w karteczkę, zostawioną przez Jima.

– No i… – przeciągała dziewczyna, udając niezrozumienie, bo co też miała opowiedzieć przyjaciółce, że właściwie nie wie co dzieje się z nią w ostatnim czasie? Że złamała wszystkie swoje zasady i całkiem dobrze się z tym czuje? Że jakiś beznadziejny facet zajmował jej wszystkie, wolne od pracy, myśli? Że seks z nim był nieziemski? Gdyby powiedziała jej to wszystko Ola z pewnością uznałaby wszystkie te objawy za miłość, a to przecież tylko zwyczajne… No właśnie, co? Przecież sama nie wiedziała, jak nazwać to, co łączyło Ją z Jimem. Kosmiczne przyciąganie… – tak, to było dobre określenie. Em uśmiechnęła się do siebie.

– Zielone ludki przyleciały na ziemię i obsypały mnie gwiezdnym pyłkiem – powiedziała i gruchnęła śmiechem.

Ola uniosła brwi w górę i lekko zdezorientowana, patrzyła na rechoczącą przyjaciółkę.

– Co Ty wczoraj piłaś? – zapytała.

– Wodę – odparła dziewczyna i ściągnęła usta.

– Mamo, a gdzie jest mój pokój? – zapytała Nati, wbiegając do kuchni i przerywając rozmowę.

Blondynka przeniosła wzrok na córkę.

– Kochanie na razie będziesz spała ze mną, bo mamy tylko dwie sypialnie – odpowiedziała.

– To znaczy dopóki nie wrócimy do domu? – dociekała dziewczynka.

Ola nie odpowiedziała, tylko wystraszonym wzrokiem spojrzała na Emmę, szukając wsparcia.

– Coś w tym rodzaju – odparła Em – Przecież w salonie stoi rozkładana kanapa, mogę Ją zająć dzięki temu Nati zyska swój własny pokój – przelotnie zerknęła na Olę, po czym wróciła spojrzeniem do Natalki – Mam pomysł, pozwolimy Ci z mamą urządzić ten pokój tak, jak chcesz, co?

– Super! – krzyknęła radośnie dziewczynka, ale po chwili stanęła i utkwiła w ciotce poważny wzrok – Ale tak właściwie po co? Przecież jesteśmy tu tylko na trochę.

– Nati, na razie idź i połóż się gdzie chcesz, dobrze? – powiedziała matka.

– No dobra – jęknęła z niezadowoleniem dziewczynka.

…………………..

– Gotowe? – zapytał Paddy, wchodząc do mieszkania.

– Daj nam jeszcze chwilkę – odpowiedziała Ola, otwierając drzwi od łazienki. Kończyła właśnie robić makijaż.

– A gdzie dziewczyny? – zapytał, zaglądając do salonu.

– Poszły do cukierni po coś słodkiego na deser – odpowiedziała dziewczyna, oceniając w lustrze efekt końcowy. Po kilku sekundach ujrzała za sobą uśmiechającą się chytrze twarz chłopaka.

– Hmmm… więc mamy chwilę dla siebie – stwierdził i objął swoją ukochaną w pasie, całując jednocześnie jej szyję. Jego ręce powędrowały do przodu, zatrzymując się na piersiach.
– Paddy, one zaraz wrócą – ostrzegła Ola, odchylając jednocześnie głowę w bok, by zrobić mu więcej miejsca na przyjemną pieszczotę.

– „Zaraz”” to strasznie długo, właśnie tyle ile nam potrzeba – skwitował, podciągając bawełnianą bluzeczkę dziewczyny w górę.

Ola, przytrzymując ręce w dole próbowała nie dopuścić do ściągnięcia z siebie koszulki.
– Paddy… nie… A jak one wrócą? – wzbraniała się przed rozebraniem. Nagle jej śmiech został przygłuszony przez sygnał telefonu.

Paddy przerwał szamotanie i zerknął na wyświetlacz.

– Macie pół godziny – odczytał i zaśmiał się, widząc minę swojej dziewczyny – Teraz starczy Ci czasu?

– Oszalałeś.

– Tak. Z miłości do Ciebie – odparł, łapiąc ponownie za materiał okrywający kształtne ciało Oli – Chodź – powiedział, chwilę później, patrząc na nią pociemniałym z podniecenia wzrokiem.

Całując się i pieszcząc, dotarli do kanapy w salonie. Tym razem pozwoliła mu pozbyć się zbędnego, w tym momencie, okrycia. Sama też nie była dłużna i po chwili oboje stali przed sobą nadzy, ciesząc oczy widokiem swoich nagich ciał. Chwilę później świat wokół nich przestał istnieć. Byli tylko Oni, złączeni w miłosnym uścisku.

Po kilkudziesięciu minutach, gdy ich oddechy i serca uspokoiły się na tyle, by ich właściciele mogli normalnie funkcjonować, Ola wyswobodziła się z objęć kochanka i podniosła się z kanapy. Zaczęła rozglądać się za swoimi porozrzucanymi po pokoju rzeczami.

– Jesteś piękna – stwierdził głośno Paddy przewracając się na brzuch i opierając głowę na skrzyżowanych ramionach – Chodź do mnie, na chwilę – powiedział, pożerając wzrokiem nagie ciało dziewczyny.

– Paddy, One zaraz wrócą – odparła – Ty też już wstawaj i ubieraj się.

– Tak mi najwygodniej i najprzyjemniej – odparł – W dodatku przed sobą mam cudowne widoki – roześmiał się.

– Ciekawe co zrobisz, jak Nati tu wbiegnie, przecież Ona myśli, że jesteśmy tylko przyjaciółmi.

– Ona już wie – odparł mężczyzna.

– Co wie? – zapytała Ola, nie wsłuchując się w słowa chłopaka. Zapięła stanik i zasłoniła go koszulką.
Paddy jęknął z niezadowoleniem, po czym odpowiedział.

– Wie, że jesteśmy razem.

Ola przerwała ubieranie i wbiła w chłopaka zszokowany wzrok.

– Co? Skąd wie?

– Ja jej powiedziałem – odparł.

– Dlaczego? Przecież to Ja powinnam jej to wyjaśnić – powiedziała tonem, w którym dało się wyczuć zdenerwowanie.

– Dlaczego Ty? – Paddy podniósł się i usiadł na kanapie.

– Bo to moje dziecko – odparła bez zastanowienia – – Ja jestem jej matką i to z moich ust powinna usłyszeć takie nowiny – stwierdziła.

– Tak, bo Ja jestem zupełnie obcy – zdenerwował się mężczyzna.

– Nie o to chodziło ale jeśli już sam o tym wspomniałeś to faktycznie masz rację – odpowiedziała idąc w kierunku łazienki.

Zabolało… bardzo… Niewiele myśląc podążył za blondynką. Bez pukania szarpnął za klamkę i otworzył drzwi.

– To powiedz mi kiedy przestanę być tym nic nie znaczący obcym, co?! – krzyknął.

Ola zdębiała na moment i nie wiedziała co odpowiedzieć.

– Paddy zrozum… – zaczęła, ale jej przerwał.

– Co mam zrozumieć?! Traktujesz mnie jak rzecz. Mam siedzieć cicho i nie wtrącać się w Twoje prywatne sprawy! Na tym, Twoim zdaniem polega związek?

– Nie! Nie na tym! – odgryzła się – Ale Nati jest jeszcze dzieckiem i nie wszystko rozumie. Trzeba jej to delikatnie wytłumaczyć.

– A Ja nie potrafię, tak?!

– Paddy, nie twierdzę, że nie potrafisz – powiedziała uspokajając się nieco – Ale nie znasz Jej za dobrze i nie wiesz, jak rozmawiać z dziećmi w jej wieku – próbowała delikatnie wyjaśnić mu powody swojego niezadowolenia.

– Nie rób ze mnie głupka, dobrze!? – warknął – Może i nie mam doświadczenia, ale wiem co można powiedzieć dziecku! Ona ma dziesięć lat i  nie jest już malutkim dzidziusiem.

– A pomyślałeś, że taki wiek jest najgorszy?! – znowu podniosła głos – Dzieciaki w tym wieku sporo rozumieją i wiedzą już coś nie coś o męsko- damskich relacjach, ale jeszcze nie wszystko w ich głowach składa się w jedną całość i mogą wyobrażać sobie różne dziwne rzeczy.
Paddy zmarszczył czoło.

– To, co Twoim zdaniem miałem odpowiedzieć, kiedy zapytała wprost, czy jestem Twoim chłopakiem, co? Uważasz, że miałem kłamać? – zapytał wbijając w dziewczynę wściekły wzrok – Wyszedłbym w jej oczach na kłamcę i nie zaufałaby mi już nigdy.

– Ona Cię o to zapytała? – mina Oli świadczyła o lekkim zdezorientowaniu.

– Tak, bo widziała jak się całujemy.

Ola zamilkła i przez chwilę wpatrywała się w twarz Paddyego.

– To o tym tak długo rozmawialiście w tym zajeździe?

– Starałem się wyjaśnić to Jej najdelikatniej, jak umiałem – odparł już całkiem spokojnie.

– O coś jeszcze pytała?

– Tak czy mamy zamiar razem mieszkać.
– I co jej odpowiedziałeś?

– Że na razie o tym nie rozmawialiśmy – odparł nie wdając się w szczegóły – Idę się ubrać – dodał, by uniknąć dalszych pytań.

Gdy po kilku sekundach Ola wyszła z łazienki w poprawionym makijażu, Paddy siedział już ubrany na kanapie. Dziewczyna usiadła obok niego i powiedziała:

– Przepraszam, nie powinnam była się unosić. Nie wiedziałam, że to Ona sama  poruszyła taki temat – tłumaczyła – Nati lubi zaskakiwać szczerymi pytaniami.

– O tak… – odparł i uśmiechnął się lekko, po czym spojrzał dziewczynie w oczy z zupełną powagą – Oluś zapewniam Cię, że nie chciałem źle i starałem się wyjaśnić Jej to tak, by zrozumiała.

– Wiem i naprawdę Cię przepraszam – odparł spuszczając głowę – Ja chyba za bardzo przyzwyczaiłam się, że sama rozwiązuję wszystkie swoje problemy.

– I zapominasz, że teraz masz mnie? – skończył za nią.

Ola spojrzała na niego ze skruchą w oczach.

– Chyba tak – przytaknęła.

Paddy objął Ją za szyję i przyciągnął do siebie, po czym pocałował namiętnie.

– Nie gniewam się – powiedział po chwili – Rozumiem.

– Cieszę się – odparła Ola z uśmiechem – Musisz mnie nauczyć tego, że nie jestem już sama.
Paddy roześmiał się głośno.

– Obiecuję – odparł po czym spoważniał nagle i nie patrząc na swoją towarzyszkę, zapytał – Oluś, nigdy Cię o to nie pytałem, ale czy Ty miałaś kogoś od czasu jak rozstałaś się z Johnem?

– Tak… – powiedziała z figlarną miną.
Paddy zerknął na nią kątem oka. Mięśnie jego policzków drgnęły lekko, co nie uszło uwadze Oli.

– Miałam Nati – odpowiedziała, nie chcąc dłużej trzymać go w napięciu.

Chłopak głośno wypuścił wstrzymywane powietrze z płuc. Sam nie wiedział dlaczego tak się zdenerwował, czekając na odpowiedź, przecież miała prawo wiązać się z kim zechce i układać sobie życie na swój sposób, ale na myśl, że mógł dotykać Ją jakiś facet i być może Ona czuła coś do niego żołądek skręcił mu się w serpentynę.

– Zazdrośnik – skwitowała Ola, trącając go lekko ramieniem.

– Nic na to nie poradzę – odparł trochę zawstydzony – Ale nie odpowiedziałaś na moje pytanie, a pytałem całkiem serio.

Ola nabrała powietrza i spojrzała na niego.

– Nie miałam nikogo, Paddy. Nie znalazłam nikogo, kto byłby Tobą – powiedziała – Próbowałam raz, gdy Nati była malutka. Rodzice mnie namawiali. Twierdzili, że nie mogę być sama przez całe życie.
– I… – ponaglił, gdy przerwała.
– Interesował się mną chłopak z sąsiedztwa, więc postanowiłam spróbować, ale nic z tego nie wyszło.

– Dlaczego?

– Mówiłam już, nikt Tobie nie dorównywał – odpowiedziała smutno – Moje serce było zajęte.

Uśmiechnął się. Taka odpowiedź podobała mu się najbardziej. Najchętniej zapytałby jeszcze na jakim etapie zakończyła się znajomość z tamtym facetem, ale najpierw uznał, że nie powinien dociekać, a potem, gdy ta niewiedza zaczęła wgryzać się w jego umysł i postanowił uzyskać odpowiedź na dręczące go pytanie, wróciła Emma z Natalką, więc zrezygnował.

………………

– A jak się ma córka Jima? – zapytała znienacka Emma, przerywając ciszę panującą w samochodzie. Myślała o tym, odkąd wróciły z Nati do domu i zobaczyła Paddyego, ale wtedy kazał im się szybko zbierać. Początkowo odmówiła, gdyż uważała, że to rodzinna uroczystość, ale po kilku minutach dała się przekonać.

– A co się Jej stało? – Ola ze zdziwieniem popatrzyła na Emmę, a zaraz po tym na Paddyego.

– Nie powiedziałeś jej?

– Nie zdążyłem – odparł Paddy i od razu naprawił swój błąd – Aimée miała wypadek. Potrącił Ją samochód.

– Ojej – przestraszyła się dziewczyna.

– Nie wiem co wiesz, ale wciąż utrzymują Ją w śpiączce – powiedział, zerkając w lusterko.

– Czyli bez zmian – stwierdziła Em – A jak się trzyma Jim? – do ostatniej chwili miała o to nie pytać, ale słowa właściwie wypłynęły z jej ust same.

– A jak się ma trzymać? Jest przerażony – odparł – Ale, jak to Jim, udaje przed rodziną, że się trzyma. Pojechałem do szpitala, jak tylko Angelo powiedział mi, co się stało.

– I widziałeś się z nim? – zapytała Em, bacznie obserwując oczy swojego rozmówcę dzięki wstecznemu lusterku.

– Tylko chwilę, bo nie chciał na długo zostawiać małej samej – odparł, lekko mijając się z prawdą. Tak naprawdę, Jim mało delikatnie wyprosił go ze szpitala, ale nie chciał tego mówić, bo wtedy Ola zaczęłaby drążyć temat i dociekać powodów.

– W takim wypadku może zrezygnujmy z wizyty u Angelo – stwierdziła Ola.

– Dlaczego? – Paddy obrzucił Ją zdziwionym wzrokiem.

– Bo cała Twoja rodzina jest zapewne poddenerwowana tym wypadkiem.

– Oluś, przecież Aimée z tego wyjdzie, a poza tym my nie urządzamy imprezy z tańcami tylko zwykłą kolację – odparł Paddy – Będzie tylko Angelo, Kira i dzieciaki.

Po kilku minutach wjechali na podwórko Angelo.

– Cześć – przywitał się właściciel posesji, gdy tylko wysiedli z samochodu.

– Witaj – krzyknęła Ola i od razu przystąpiła do przedstawienia mu Emmy. Po chwili dołączyła do nich Kira.

– Ja tego Pana znam – powiedziała Nati.

– Możesz mi mówić wujku – zaproponował małej Angelo – A to jest Twoja ciocia – dodał, spoglądając na Kirę, która w milczeniu wpatrywała się w dziewczynkę.

Ola poczuła dreszcz przechodzący po plecach, ale uspokoiła się, gdy Angelo mrugnął do niej okiem. Zrozumiała, że w ten sposób mężczyzna chciał, by jej córka nie musiała się przestawiać, gdy pozna prawdę o ojcu, bo od początku On i Kira będą dla niej jak rodzina.

– Chodź, poznasz moje dzieci. Bawią się za domem – powiedział, łapiąc Nati za szyję i prowadząc Ją w stronę domu.

– A Ja zapraszam wszystkich pozostałych, o których mój kochany mąż zapomniał – powiedziała Kira – On czasami sam jest jak dziecko.

– Słyszałem – oznajmił Angelo – Ciekawe czy powiesz tak wieczorem w sypialni – dodał.

Emma pierwsza zrozumiała słowa chłopaka i zaczęła się śmiać. Po chwili dołączyli do niej Paddy i Ola.

– Wariat – odgryzła się Kira, lekko czerwieniejąc na twarzy – Nie słuchajcie go.

============================