ROZDZIAŁ 66: Chłopak mojej mamy…

Miało być wczoraj, ale nie wyszło… Jest dziś…

Przepraszam…

—————————————————————-

Stanęła przed lustrem i spojrzała sobie w oczy. Nie była zadowolona z tego, co zrobiła, ale to był jedyny sposób, jaki znała na rozładowanie męskiego napięcia i zapomnienie. Od tej strony znała męską psychikę, jak własną kieszeń. Wiedziała, że Jim nie oprze się jej pieszczotom i dzięki temu, na moment, jego umysł uwolni się od ciężkich myśli.

– A co z Tobą, Em? – zapytała cicho samą siebie – A gdzie Twoje potrzeby, pragnienia i przysięgi? – wywróciła oczami – Wszystko legło w gruzach, za sprawą jednego faceta – dodała.

Docierało do niej, że ten właśnie facet staje się dla niej niebezpieczeństwem. Wystarczyła jedna prośba i spojrzenie pełne przygnębienia, a Ona rozpłynęła się w staraniach o wypełnienie tej prośby. Wszystko dla faceta… Ale czy aby na pewno tylko dla niego? Zastanowiła się i przypomniała, jak przyjemnie było znowu czuć go w sobie, mieć tylko dla siebie. Przymknęła oczy, gdy w jej głowie pojawiły się obrazy sprzed kilkunastu minut. Gdy zaczął oddawać pocałunki, wszystko potoczyło się bardzo szybko. Jego ręce zaczęły błyskawicznie błądzić po całym jej ciele. Nie wiedziała kiedy pozbawił Ją bluzki i stanika. Popchnął Ją w kierunku stołu i rzucił z niego wszystkie zbędne rzeczy. Pamiętała odgłos szkieł rozsypujących się po terakocie kuchennej, ale nie przejęła się nimi. Chwilę później sadzał Ją już na stole, pozbywając się jednocześnie reszty Jej i swoich ubrań. Jednym mocnym pchnięciem wszedł w nią i od razu skoncentrował się tylko na osiągnięciu spełnienia. Gdy ocknęła się ze wspomnień i spojrzała ponownie w lustro na swoich policzkach zobaczyła wypieki. To była odpowiedź na jej pytanie: chciała tego tak samo, albo i mocniej niż Jim. Pierwszy raz czuła się naprawdę zadowolona po zbliżeniu z mężczyzną. Pierwszy raz patrzyła sobie w oczy i nie czuła do siebie obrzydzenia i nienawiści. Zrobiła to dla niego, ale także dla siebie.

Z uśmiechem na twarzy wyszła z łazienki i podążyła do salonu. Już od progu słyszała miarowy wolny oddech połączony z cichym pochrapywaniem. Podążyła wzrokiem za odgłosem i zobaczyła Jima wyciągniętego na kanapie. Spał. W dłoni wciąż trzymał telefon. Podeszła bliżej, wyjęła aparat z jego ręki, zerkając jednocześnie na wyświetlacz. Widniał na nim numer i imię „Maike”. W pierwszej chwili ogarnęła Ją złość, że po chwilach uniesienia z nią dzwonił do byłej żony. Jednak zaraz po tym przypomniała sobie o jego córeczce leżącej w szpitalu i dotarło do niej, że zapewne kontaktował się z Maike, by zapytać o stan dziewczynki.

Przykryła go kocem i poszła do swojej sypialni.

…………………

– Ruszamy dalej? – zapytał Paddy, dopijając ostatni łyk kawy.

Ola nie odpowiedziała, więc spojrzał na nią. Wydawała się być pogrążona we własnych myślach tak bardzo, że realny świat do niej nie docierał.

– Oluś… – powiedział głośniej, zamykając jednocześnie jej dłoń w swojej.

Dziewczyna ocknęła się i przeniosła wzrok na niego.

– Martwi Cię nie tylko Nati, prawda? – zapytał.

Ola westchnęła głośno.

– Czeka mnie chyba trudny okres – odparła.

– Dlaczego tak mówisz? – zaniepokoił się.

– Muszę pomóc Natalce przejść przez początkowy okres szkoły i muszę w końcu otworzyć salon, a to związane będzie z dużą ilością pracy – zaczęła wymieniać – Jak Ja to pogodzę?

– Powiedziałem Ci, że damy radę. Pomogę Ci.

– W jaki sposób Paddy? – dziewczyna utkwiła w nim wzrok pełen powagi – Otworzysz za mnie SPA? A jeśli chodzi o Nati, to dla niej jesteś obcym człowiekiem. To Ja jestem Jej matką i Ja zmieniam Jej dotychczasowe życie, więc to Ja muszę się z tym uporać.

Paddy spojrzał krzywo na swoją rozmówczynię. Nie wiedział dlaczego, ale Jej słowa go zabolały. Może nie znał Nati za dobrze, ale słowa „obcy człowiek” zabrzmiały tak, jakby był nic nie znaczącym znajomym. Poczuł się dziwnie.

– To nie jest jednak najgorsze – ciągnęła Ola, nie zwracając uwagi na chłopaka – Na razie będzie mieszkała z nami Emma, choć nie wiem, jak pomieścimy się w tym małym mieszkaniu, chyba musimy poszukać czegoś większego – wyjaśniła.

– To co jest takie najgorsze?

Ola popatrzyła Paddyemu w oczy i odpowiedziała:

– Muszę powiedzieć Johnowi o istnieniu Nati, a Jej o nim i tym najbardziej się martwię.

Paddy przygryzł wargę. Zaczęła ogarniać go złość.

– No tak, obcy człowiek nie jest Wam do niczego potrzebny, Nati z pewnością potrzebuje ojca, którego zna tak samo, jak mnie – mruknął z niezadowoleniem.

– O co Ci chodzi? – zirytowała się Ola – Przecież rozmawialiśmy o tym i wiesz jakie mam plany.

– Tak wiem – odparł krótko i wzniósł oczy do nieba.

Dziewczyna wstała z ławki i stanęła naprzeciwko chłopaka, zakładając ręce na piersi.

– Paddy, obiecałam sobie, że nie będę już nikogo oszukiwać, bo to nie prowadzi do niczego dobrego i zamierzam dotrzymać słowa – powiedziała.

– Dobra, nie rozmawiajmy już o tym – warknął i także wstał z miejsca – Ty i tak zrobisz jak zechcesz, więc po co sobie język strzępić – dodał i zaczął nerwowo zbierać kubki po kawie – Jedziemy?

Ola przez chwilę obserwowała ze zdziwieniem jego poczynania i pełne złości ruchy, chciała jeszcze coś powiedzieć, bo słowa mężczyzny zdenerwowały Ją, ale postanowiła nie ciągnąć tej rozmowy. To nie było odpowiednie miejsce, ale w swoim umyśle zanotowała kolejny problem do rozwiązania.

– Możemy jechać, tylko odwiedzę jeszcze łazienkę – odparła Ola – Możesz ściągnąć Nati do samochodu?

– Nie ma sprawy – odparł zgodnie, choć nie bardzo spodobał mu się ten pomysł. Dziewczynka wciąż wywoływała w nim mieszane uczucia, tym bardziej teraz, więc starał się unikać przebywania z nią sam na sam. Jednak, gdy tylko Ola ruszyła w kierunku budynku, powędrował na plac zabaw.

– Nati, jedziemy – oznajmił.

– Jeszcze trochę… – jęknęła dziewczynka, machając mocniej nogami, by rozbujać huśtawkę.

– Starczy już, słyszysz? Idziemy do samochodu – powiedział tonem nie znoszącym sprzeciwu.

– Poczekam na mamę, tutaj – upierała się.

Paddy wpatrywał się przez moment w dziesięciolatkę, czując bezradność. Nie chciał na nią krzyczeć, ani siłą zmuszać ją do zatrzymania huśtawki i posłuszeństwa wobec jego prośby. Uważał, że nie ma  do tego prawa. W końcu dziewczynka nie była jego dzieckiem. Przecież był dla niej obcy. Stał więc i w milczeniu patrzył na jej zabawę, choć w duchu był coraz bardziej zły.

W końcu mała zatrzymała metalową huśtawkę i zsiadła z niej.

– Gdzie jest mama? – zapytała.

– Poszła do łazienki – odparł – Prosiła, żebyśmy poczekali na nią w samochodzie, ale nie chciałaś mnie posłuchać i teraz zapewne to Ona czeka na nas.

– Mogłeś powiedzieć, że mama tak mówiła – rzuciła dziewczynka i ruszyła w stronę parkingu.

Paddy przewrócił oczami i podążył nią.

Nagle dziewczynka zatrzymała się i odwróciła.

– Jesteś chłopakiem mojej mamy? – zapytała.

Paddy zatrzymał się tuż przed nią i przez moment milczał, gdyż nie wiedział co odpowiedzieć.

– Widziałam jak Ją całowałeś – wyznała – Przyjaciele się tak nie całują – stwierdziła – Więc, jak?

– No… – wystękał, analizując swoje możliwe odpowiedzi, ale przypomniał sobie słowa Oli „Nikogo nie będę oszukiwać” i odparł zgodnie z prawdą – Tak jestem Jej chłopakiem.

– Ale Ja nie chcę, żebyś z nami mieszkał! – krzyknęła niespodziewanie dziewczynka.

Chłopak wbił zszokowany wzrok w małą towarzyszkę i zdębiał.

– Dlaczego tak mówisz? – zapytał.

– Bo mama mojej koleżanki znalazła sobie chłopaka i On wprowadził się do ich domu – ciągnęła mała z zaciśniętymi ustami – I Anna mówiła, że to jest głupie, bo On od razu zaczął się rządzić.

Paddy zmarszczył czoło i podrapał się w skroń. Przez moment zastanawiał się co odpowiedzieć, bo dziewczynka poruszyła temat, który od jakiegoś czasu chodził mu po głowie, ale nie zdążył jeszcze przedyskutować go z Olą.

– Nati, porozmawiajmy przez chwilę, dobrze? Chodź, usiądziemy tutaj – powiedział, wskazując ręką ławkę, stojącą przy chodniku. Postanowił spokojnie wyjaśnić dziewczynce sytuację – Posłuchaj kocham Twoją mamę, a Ona kocha mnie. Czasami tak bywa, że ludzie, którzy coś do siebie czują chcą razem zamieszkać i nie ma w tym nic złego.

– Jest, bo Anna mówiła…

– Nie wszyscy ludzie są tacy sami – wszedł Jej w słowo – To, że Anna ma złe doświadczenia, nie znaczy, że Ty też takie będziesz miała. Na razie nie rozmawiałem z Twoją mamą o wspólnym mieszkaniu, ale może kiedyś będziemy chcieli zamieszkać razem.

Dziewczynka skrzywiła się i wbiła wzrok w ziemię.

– Nati, gdy podejmiemy decyzję o wspólnym mieszkaniu, z pewnością zapytamy także Ciebie o zdanie – powiedział, widząc Jej niezadowolenie – Może, jak poznamy się bliżej, nie będzie to takie straszne.

Dziewczynka spojrzała na niego z zaskoczeniem.

– Może… – odparła z zamyśleniu, odgarniając włosy z twarzy – I Ja będę mogła zdecydować?

– Tak – przytaknął – Na pewno nie zrobimy niczego wbrew Twojej woli.

– Obiecujesz?

– Obiecuję.

– Tutaj jesteście – usłyszeli nagle – Już myślałam, że gdzieś się zgubiliście.

Paddy przeniósł wzrok z Nati na Olę i uśmiechnął się szeroko.

– Rozmawialiśmy sobie – powiedział – Ale chyba już skończyliśmy, prawda? – spojrzał Nati w oczy.

Mała pokiwała głową i zeskoczyła z ławki.

– Możemy jechać dalej – oznajmiła z zadowoleniem. Nagle poczuła się ważna. Słowa Paddyego dały jej poczucie bezpieczeństwa.

………………

Obudził Ją szmer dobiegający z przedpokoju. Usiadła na łóżku i przetarła zaspane oczy – Jimmy – przypomniała sobie o gościu i szybko zerwała się na nogi. Otworzyła drzwi i lekko zdezorientowana zatrzymała się w progu.

– Ola… – powiedziała.

– No tak Ja, a kogo się spodziewałaś? – odparła dziewczyna, przyglądając się przyjaciółce podejrzliwie.

– Ciocia Em! – krzyknęła Nati i rzuciła się w kierunku zaspanej kobiety.

– Cześć księżniczko – Emma spojrzała na dziewczynkę i od razu na jej ustach pojawił się uśmiech. Przygarnęła małą do siebie i złożyła głośnego buziaka na jej policzku, po czym spojrzała na jej matkę, która wciąż wyczekiwała odpowiedzi.

– Ola… – zaczęła, chcąc poinformować Ją o śpiącym gościu, ale w tym momencie do mieszkania wszedł Paddy, obładowany walizkami.

– Cześć – rzucił do Emmy i od razu skierował się do salonu.

Emma zacisnęła oczy i czekała na reakcję chłopaka. Pamiętała jeszcze ostatnie starcie obu braci i spodziewała się niezbyt przyjaznych reakcji.

– Chyba wszystko – oznajmił, gdy pojawił się z powrotem w przedpokoju.

Emma otworzyła oczy i spojrzała na niego zdziwiona – Tak bez słowa? Żadnej reakcji? – pomyślała i zostawiając przyjaciół podążyła do salonu.

– Nie ma go – szepnęła do siebie.

– Czego nie ma? Zgubiłaś coś? – Ola wyminęła koleżankę i weszła głębiej do salonu.

– Nie, nic – odparła, wciąż zdumiona Emma.

– Będę się zbierał – oznajmił Paddy, stając w progu pokoju.

– A gdzie Ty mieszkasz? – zapytała Natalia, siadając na kanapie i rozglądając się z zaciekawieniem po pomieszczeniu. Była tu pierwszy raz, więc wszystko było dla niej nowe.

– Zobaczysz po południu – odparł chłopak – Przyjadę po Was o 16.00, dobrze? – przeniósł spojrzenie na matkę dziewczynki i mrugnął porozumiewawczo. Po drodze ustalili, że trochę odpoczną, a potem Paddy przyjedzie po nie i zabierze do Angelo. Postanowili szybko wcielić w życie pomysł Kiry – Em, Ty oczywiście też jesteś zaproszona.

– Ja? Na co?

– Na małą imprezę – odparł Paddy – Będziesz moim honorowym gościem.

– Wow! – Em wybałuszyła oczy, udając, że jest pod wrażeniem, po czym wybuchła głośnym śmiechem.

– Chociaż tak odwdzięczę się za to, co zrobiłaś – odparł chłopak, przenosząc wzrok na Olę – Kocham Cię  – szepnął, tonąc w oczach ukochanej kobiety.

– Odprowadzę Cię do drzwi – powiedziała Ola.

Gdy tylko Paddy wyszedł wróciła do swoich towarzyszek, które wygłupiały się już w najlepsze, chichocząc i łaskocząc się nawzajem.

– Nati, pewnie jesteś głodna – powiedziała.

– Jak wilk – oznajmiła dziewczynka, w przerwie między piskami i kolejnymi salwami śmiechu.

– No to zapraszam do łazienki – powiedziała mama – Umyj ręce, a Ja zobaczę czy ciocia ma coś więcej w lodówce, niż pułki i światło.

– Emma zamarła na moment i wbiła przerażony wzrok w Olę. Przez Jima zupełnie zapomniała o zakupach

Kobieta zaśmiała się głośno, widząc strach w oczach przyjaciółki.

– Tak myślałam – stwierdziła i obejrzała się za wychodzącą córką. Gdy dziewczynka zniknęła jej z oczu popatrzyła poważnie na dziewczynę i wciągnęła przed siebie dłoń – Tego szukałaś w salonie czy może osoby, która to napisała? – zapytała z ironicznym uśmiechem – Było przyczepione do lustra.

Emma niepewnie wzięła kartkę z ręki przyjaciółki, która zaraz po tym poczłapała do kuchni, by  poszukać w niej cokolwiek, z czego mogłaby wyczarować jakieś śniadanie.

– Są jajka! – krzyknęła za nią, po czym zaczęła czytać: „Em, dziękuję za chwile zapomnienia. Wiem, że zrobiłaś to tylko dla mnie,  wbrew własnym przekonaniom, dlatego tym bardziej jestem wdzięczny. Tylko prawdziwy przyjaciel poświęca siebie dla dobra kogoś innego.
Jeszcze raz dziękuję
Jimmy ”

………………..

Od trzech godzin siedział na mało wygodnym krześle obok łóżka śpiącej córeczki. Z bólem wpatrywał się w jej bladą twarzyczkę i owiniętą bandażem główkę. Lekarze zapewniali, że wszystko jest w porządku, ale On bał się jak nigdy dotąd.

– Niech już Ją obudzą – szepnął.

– Niestety dopiero jutro – odpowiedziała pielęgniarka stojąca za plecami mężczyzny – Panie Kelly, przepraszam, ale zaraz będzie obchód, więc musi Pan na chwilę wyjść – dodała.

Jimmy posłusznie opuścił salę. Z kubkiem kawy w dłoni wyszedł przed budynek i usiadł na jednej z ławek. Zaczerpnął głęboko powietrza, delektując się nim przez chwilę, po czym wyjął telefon i spojrzał na wyświetlacz. Jego myśli bezwiedni podążyły do momentów sprzed kilku godzin. Wyszedł z mieszkania nie budząc Emmy. Zostawił jej krótki liścik, ale przedtem uchylił drzwi od sypialni i przez chwilę stał w progu, przyglądając się śpiącej postaci. Uważając, by jej nie obudzić podszedł bliżej i kucnął przy łóżku. Delikatnie odgarnął kosmyk włosów z jej twarzy. Poruszyła się, więc zamarł i przez moment starał się nawet nie oddychać, ale nie przebudziła się. Wyciągnął rękę w celu pogładzenia jej policzka, ale cofnął ją. Nie chciał Jej obudzić.

Spojrzał w niebo i westchnął.

– Jesteś dla mnie wielką zagadką – pomyślał – Tak bardzo chciałbym wiedzieć, co siedzi w Twojej głowie.

– Ktoś Cię w życiu musiał bardzo skrzywdzić – przypomniał sobie swoje  domysły. Wtedy nie chciał wyciągać z niej siłą informacji, dlatego nie dociekał, ale słowa dziewczyny wciąż wierciły dziurę w jego umyśle – Prędzej czy później dowiem się wszystkiego – stwierdził w myślach i podniósł się z ławki.

==========================