ROZDZIAŁ 77: Przypadkowe spotkania.

– No to zakupy mamy zaliczone – powiedziała Em do swojej towarzyszki, oblizując łyżkę po słodkiej lodowej masie – Mam nadzieję, że dama jest zadowolona – dodała z uśmiechem, nabierając kolejną porcję lodów na metalowy przedmiot.

– Pewnie, mam super ciuchy – odpowiedziała dziewczynka – Koleżanki z klasy będą mi zazdrościć – dodała i od razu mina jej zrzedła – Zapomniałam, że być może ich już nie zobaczę – dodała ze smutkiem.

Em ściągnęła usta do stanu sprzed rozciągnięcia ich w rogalik.

– Poznasz nowe koleżanki, a poza tym masz Gabriela i …

– No tak, ale oni nie będą ze mną chodzić do tej nowej szkoły.

– Natka, przecież Ty jesteś miłą i bystrą dziewczynką, szybko się zaprzyjaźnisz z dziećmi z klasy.

– Natalia? – usłyszały nagle za plecami jakiś dziecięcy lekko zdziwiony głosik.

– Maja! – krzyknęła Nati, gdy dostrzegła wołającą Ją, osobę.

Ku zdziwieniu Emmy dziewczynki szybko padły sobie w ramiona. Ściskały się i śmiały na zmianę. Po chwili do dziewczynek dołączyła jakaś kobieta, z którą Natalka grzecznie się przywitała.

– Ciociu to jest Maja i jej mama, a to jest moja ciocia Emma – powiedziała dziewczynka, gdy zakończyła powitalne tańce i uściski.

Emma przywitała się z nowymi znajomymi.

– Czy Maja i jej mama mogłyby się do nas przysiąść – zapytała mała.

– Bardzo jesteś miła, ale nie chcemy przeszkadzać – powiedziała kobieta.

– Proszę usiąść z nami, zapraszamy – odparła Em.

Kobieta uśmiechnęła się, podziękowała i zajęła jedno z wolnych krzesełek.

– Dziewczynki poznały się w szpitalu w Polsce i bardzo się polubiły – wyjaśniła kobieta.

Następną godzinę spędziły na przysłuchiwaniu się wesołemu szczebiotaniu dziewczynek. Nagle w torebce Em rozbrzmiał dzwonek telefonu.

– Przepraszam, muszę odebrać – powiedziała, zerkając na wyświetlacz i odeszła na bok.

– Cześć Paddy – rzuciła do telefonu – Nie, nie jestem w pracy, siedzimy z Nati w lodziarni – dodała i chwilę słuchała – No nie wiem – powiedziała – Może Kira nie będzie zadowolona, gdy zostawimy jej na głowie kolejne dziecko. Swoich ma pewnie po dziurki w nosie – stwierdziła, ale po kilku sekundach dodała – No dobra, to przyjedź – i podała adres lokalu, w którym się znajdowały.

………………

Jim wyszedł ze szpitalnego budynku i odetchnął głęboko. Czuł ulgę, że ten koszmar już się skończył i pomału może wracać do normalnego życia. Zacisnął szczelniej palce wokół malutkiej dłoni swojej córeczki i spojrzał na nią z miłością.

– Jedziemy do mamy i Máire? – zapytała dziewczynka.

– Tak – odparł z uśmiechem – Mama podobno przygotowała dla Ciebie pyszny tort.

– Super! – ucieszyła się Aimée – A Ty też zostaniesz, żeby go spróbować?

– Jeżeli się ze mną podzielisz, to bardzo chętnie – odparł – Uwielbiam słodycze.

– Ja też – stwierdziła mała.

Kilkanaście minut później byli już pod domem Maike. Matka wraz z młodszą córeczką, stała na progu i z niecierpliwością czekała na powrót starszego dziecka.

– Moja malutka księżniczka – powiedziała, gdy dziewczynka z pomocą swojego taty, wysiadła z auta.

Najpierw wyściskała i wycałowała Aimée, a potem dopiero spojrzała na stojącego nieopodal mężczyznę.

– Zapraszamy na dobry obiad i pyszne ciasto – powiedziała, uśmiechając się trochę niepewnie.

– Głodny nie jestem, ale na ciasto się skuszę – odparł.

Gdy Jim ruszył wraz z nimi w kierunku domu uśmiech kobiety stał się szerszy i pewniejszy.

……………

– Dobra, jesteśmy sami – stwierdziła Emma, zapinając pasy – Więc wyjaśnij mi teraz, gdzie jedziemy i do czego Ja jestem Ci potrzebna.

– Zobaczysz – odparł Paddy. Podrzucili zadowoloną Natalię Kirze i Angelo i właśnie wyjeżdżali z podwórka – Chcę, żebyś pomogła mi coś wybrać – dodał tajemniczo.

Em wytrzeszczyła oczy ze zdziwienia i rzuciła:

– Chcesz kupić Oli pierścionek? O to chodzi?

Chłopak zaśmiał się głośno.
– Bardzo bym chciał, ale myślę, że Twoja przyjaciółka popędziłaby mnie razem z pierścionkiem – odparł – Nie to nie to…

– Zapewne masz rację, ale trochę szkoda – odpowiedziała dziewczyna z zawodem na twarzy.

– Jeżeli o mnie chodzi, mógłbym oświadczyć się jej już dzisiaj, a jutro wziąć z nią ślub – powiedział poważnie – Ale wiem, że Ola tego nie chce, więc nie pozostaje mi nic innego, jak cierpliwie czekać i mieć nadzieję, że szybko zmieni zdanie.

– No tak… – odparła dziewczyna w zamyśleniu, a po chwili dodała – Nie jest łatwo, co? – i spojrzała na niego z ukosa.

– Mówisz o Oli? – zapytał, a gdy Em potwierdziła kiwnięciem głowy wyznał – Fakt, nie myślałem, że będziemy mieć aż takie problemy, ale wolę być z nią i iść pod górkę, w dodatku ze śnieżycą dmuchającą mi w twarz, niż żyć łatwo bez niej… Bo bez niej wcale łatwo nie było… – dodał po chwili z lekkim zamyśleniem na twarzy.

Em uniosła brwi, ale nic nie odpowiedziała.

– Poradzimy sobie – stwierdził, kilka sekund później – Ze wszystkim sobie poradzimy. Nikt nie mówił, że miłość jest łatwa.

Dziewczyna prychnęła.

– Masz rację, dlatego Ja wolę łatwe życie bez niej – odpowiedziała.

Paddy obrzucił ją szybkim spojrzeniem pełnym niedowierzania.

– Mówisz tak, bo jeszcze nie spotkałaś tego jedynego.

– To nie dlatego – zaprzeczyła – Poza tym dawno temu zaufałam jednemu i to był największy błąd w moim życiu – wyznała i sama zdziwiła się swoją szczerością i otwartością. Nikomu wcześniej, oczywiście oprócz Oli, o tym nie mówiła –  Więcej nie mam zamiaru próbować.

Paddy popatrzył na swoją towarzyszkę z powagą, ale postanowił nie ciągnąć Jej za język.

Emma odwróciła głowę i utkwiła wzrok w bocznej szybie samochodu. Dopiero po dłuższej chwili ponownie spojrzała na Paddyego.

– To w czym mam Ci pomóc, jeśli nie w wyborze pierścionka?

– W wyborze domu – odparł – Oto pierwszy – dodał, wjeżdżając w bramę.

Dziewczyna spojrzała przez szybę auta na jasny nieduży domek pokryty brązową dachówką.

– Żartujesz? – zapytała.

– Nie – odparł a lekkim uśmiechem, otwierając drzwi – Jestem śmiertelnie poważny.

– Mam Ci pomóc wybrać dom, w którym będziesz mieszkał z Olą? – zapytała, wciąż niedowierzając w jego słowa, ale jego wzrok i skinienie głową utwierdziło Ją, że to prawda – Nie sądzisz, że Ola sama powinna wybrać swoje gniazdko? – zapytała, gdy otworzył drzwi od strony pasażera, zmuszając Ją do opuszczenia auta.

– Sądzę, że masz rację, ale o ile znam swoją dziewczynę wymyśli tysiąc powodów, by tego nie zrobić. Dlatego postawię Ją przed faktem dokonanym i nie będzie miała wyjścia – stwierdził.

– Żebyś się nie zdziwił – stwierdziła – Nie wiem czy to dobry pomysł i czy chcę się w to mieszać – dodała – Co zrobisz jak odmówi?

– Zamieszkam tu sam, a Ona będzie mnie odwiedzać – powiedział – Ale nie odmówi…

– Jesteś strasznie pewny siebie.

– To tylko nadzieja, Em – odparł – Nie chcę, żeby odmówiła dlatego muszę wybrać taki, w którym zakocha się od pierwszego wejrzenia i do tego właśnie jesteś mi potrzebna.

Emma uniosła brwi.

– Nie patrz tak – roześmiał się – Kto lepiej niż Ty, zna jej marzenia i upodobania.

Dziewczyna nie odpowiedziała, tylko uśmiechnęła się szeroko, wsunęła dłoń pod wystawioną rękę Paddyego i dała się poprowadzić do drzwi, w których powitała ich miła Pani z agencji nieruchomości.
Kilka domów później…

– Paddy, to ten… – rzuciła z zachwytem, wysiadając z auta. Domek był niewielki, najmniejszy z tych, które do tej pory oglądali, położony kilka kilometrów od centrum miasta.

– Skąd wiesz? – zapytał – Jeszcze nawet nie weszłaś do środka.

– Wiem, mam takie przeczucie – wyznała – A poza tym często w Hamburgu przejeżdżałyśmy koło podobnego i zawsze wtedy mówiła: „Kiedyś sobie taki kupię. Jest jak z bajki” – cytowała słowa przyjaciółki, przyglądając się budynkowi koloru kawy z mlekiem.

Paddy rozciągnął usta w półksiężyc i rozejrzał się dookoła. Domek z białymi okiennicami i białą drewnianą barierką otoczony był pięknym, zadbanym ogródkiem pokrytym króciutko przystrzyżoną trawką. Wzdłuż metalowego ogrodzenia ktoś posadził tyle krzewów i roślin, że całkowicie osłaniały domowników od drogi i chodnika.

– Za domem jest jeszcze podwórko z miejscem na grill – odezwała się pani z agencji.

– Chodźmy najpierw do środka – stwierdził Paddy.

……………

Jimmy spędził całe popołudnie w domu Maike. Po wspólnym obiedzie i deserze, bawił się z dziewczynkami, ciesząc się w duchu ich ponowną obecnością w swoim życiu. Maike siedziała z boku. Od czasu do czasu słychać było jej śmiech, albo słowa stopujące, gdy jej zdaniem, zabawa zaczynała przekraczać bezpieczne granice. W końcu, po kilku godzinach Jimmy opadł z sił.

– Wykończyłyście mnie – wysapał siadając na kanapie.

– Chyba przyszedł czas na kawę i coś słodkiego – stwierdziła Maike podnosząc się z fotela.

– Ja dziękuję – odezwał się mężczyzna – Będę się pomału zbierał.

– Tatusiu, zostań jeszcze – prosiła Aimée, sadowiąc się na jego kolanach.

Jimmy cmoknął Ją w czoło i odparł:

– Nie mogę, kochanie, ale jak mama pozwoli, to odwiedzę Was jutro i znowu się pobawimy –  dodał i spojrzał pytająco na byłą żonę.

– Oczywiście, że pozwolę – odezwała się kobieta – Możesz odwiedzać nas kiedy tylko zechcesz.

Mężczyzna zerknął podejrzliwie na byłą żonę, po czym wstał, ucałował na pożegnanie swoje córeczki i wyszedł z domu.

– Jim, zaczekaj – usłyszał, gdy był już przy bramce. Odwrócił się i ze zdziwieniem spojrzał na Maike.

– Chciałam Ci podziękować za dzisiaj – powiedziała – To było cudowne popołudnie. Przypomniały mi się stare dobre czasy – dodała, podchodząc do niego na tyle blisko, by móc zajrzeć mu głęboko w oczy.

– Było miło – stwierdził krótko Jim.

Na moment zapadła cisza, po której zaczęła Maike:

– Powiedz, dlaczego tak musi być? Dlaczego nam nie wyszło, przecież kochaliśmy się, tworzyliśmy rodzinę. Dlaczego musiałeś szukać wrażeń gdzie indziej?

Jim wciągnął głęboko powietrze. Nie miał ochoty na takie tematy… nie z nią, więc odparł:

– Nie wiem Maike – odparł, zaczynając czuć się niezręcznie – Mówią, że miłość nie jest wieczna.

– Moja jest… – odparła szybko, wchodząc mu w słowo, po wyciągnęła ręce i zarzuciła mu je na szyję.

– Przytul mnie Jim, proszę… tylko raz…

…………….

– Paddy, jeśli Ola ma się w którymś zakochać, to tylko w tym ostatnim domku – stwierdziła Emma, przyglądając się drodze, którą jechali.

– Ta kobieta z agencji powiedziała, że są jeszcze dwa do obejrzenia.

Wracali do domu Angelo. Oglądanie reszty domów zostawili sobie na następny dzień.

– Nie ma już co oglądać – powiedziała – Ten na pewno jej się spodoba, tylko czy Twój pomysł przypadnie jej do gustu?

– Mam nadzieję, że tak – odparł – O, tu w tym domku mieszka Maike, była żona Jima – zmienił nagle temat.

Em odwróciła głowę i spojrzała na budynek. Przerwa z żywopłocie pozwoliła dostrzec jej dom w całej okazałości i coś jeszcze…

– O cholera! – zaklęła głośno – Zatrzymaj się! – krzyknęła, czując ucisk w żołądku i buzującą krew z żyłach.

– Słucham? – zapytał zdziwiony Paddy.

– Zatrzymaj auto! – rozkazała jeszcze raz, po czym sięgnęła do klamki – Nie daruję mu! – krzyknęła i wyskoczyła z toczącego się jeszcze samochodu.

Paddy, z otwartymi ustami, przyglądał się scenie, która miała miejsce chwilę później.

Emma stanęła przed samochodem z zaciśniętymi pięściami i krzyknęła:

– Jakie cudne pożegnanie… A może to powitanie męża marnotrawnego?

Jimmy odskoczył od Maike i ze zdziwieniem spojrzał w stronę, z której dobiegał głos.

– Emma? – zapytał, jakby niedowierzał swoim oczom. Jego ręce bezwiednie osunęły się wzdłuż ciała.

– Tak to Ja – rzuciła, opierając dłonie na biodrach – Zdziwiony?!

– Trochę… – odparł niepewnie, czując głośne i szybkie pulsowanie w swoim sercu. Nie widział jej od kilku dni.

– Widzę, że przeszkodziłam w rodzinnej sielance! – krzyknęła znowu – Szybko zmieniasz zdanie, bo całkiem niedawno urządzałeś podobno awanturę pod blokiem z zazdrości o Twojego prawnika.

Zdezorientowany Jimmy zmrużył brwi, a Emma krzyczała dalej:

– Ty kretynie!  Pomogłam Ci w sądzie, kłamałam, żeby ratować Twój tyłek, a Ty teraz wróciłeś do rodziny i obściskujesz się z Tą idiotką!? To po co Ja się tak starałam?!

– Emma… Ja… – zaczął Jimmy, ale przerwała mu Maike.

– Idiotką to Ty jesteś! – prychnęła – Po pierwsze, to wcale nie musiałaś się tak starać, a po drugie, pokazałaś mu cycki i myślałaś, że go na to złapiesz – zaśmiała się szyderczo kobieta – I kto tu jest tępą idiotką? My zawsze będziemy rodziną i jak każda rodzina miewamy kłopoty, między innymi przez takie dziwki, jak Ty! – dodała żmijowatym głosem.

Jimmy spojrzał z wściekłością na Maike i już otworzył usta, żeby powiedzieć jej parę ostrych słów, ale Em była szybsza.

– Ty chuda szkapo, szkoda mi Ciebie, bo Ty cyckami go na pewno nie zatrzymasz, musiałabyś je najpierw mieć – odgryzła się.

Oczy Maike zwęziły się do małych szparek.

– Może nie wszyscy lubią takie napompowane jak Twoje, nie pomyślałaś o tym? – syknęła – No pewnie, że nie pomyślałaś, bo najpierw musiałabyś mieć mózg.

– Maike! – wrzasnął Jim.

Emma zrobiła się purpurowa ze złości, zacisnęła pięści i niewiele myśląc ruszyła do stojącej pary. Na szczęście na jej drodze stanął Paddy, zatrzymując Ją siłą w połowie drogi.

– Puść mnie! Wyrwę jej wszystkie kudły za to, co powiedziała! – wrzeszczała szamocząc się.

– Zaczekaj – prosił Paddy – Uspokój się. Ona specjalnie Cię prowokuje.

– Puść mnie do cholery! – krzyczała Em, nie słuchając go.

– Paddy uważaj, bo może nie była szczepiona na wściekliznę! – zawołała Maike ze śmiechem.

– Zamknij się wreszcie! – warknął Jim, szarpiąc byłą żonę za ramię – Wracaj do dziewczynek, bo zostały same – i nie czekając aż odejdzie ruszył w stronę Emmy i Paddyego.

– Zrobiłeś to specjalnie? – warknął, rzucając w stronę brata spojrzenie pełne wściekłych błyskawic.

– Tak, bo wiedziałem, że Ty akurat jesteś tutaj i będziesz w bramce przytulał swoją byłą żonę – odparł, próbując opanować wściekłą dziewczynę.

Em w końcu opadła z sił i przestała wyrywać się chłopakowi.

– Puść Ją – zażądał Jim.

Chłopak posłusznie zwolnił uścisk.

– A teraz powiedz mi czemu miał służyć ten atak – rzucił chłodno Jim, wbijając wzrok w dziewczynę.

Em wpatrywała się w niego bez słowa, dysząc ze zmęczenia.

– Byłem u Maike, bo przywiozłem Aimée ze szpitala.

– I z powodu wielkiej radości migdaliłeś się z nią na chodniku, tak?! – krzyknęła Em, wykrzywiając nienaturalnie twarz.

Jimmy przewrócił oczami tracąc nerwy, po czym złapał Em za ramiona i potrząsnął nią mocno.

– Do cholery, dziewczyno czego Ty chcesz?! – warknął, przysuwając się bliżej – Co to ma być? Przecież kazałaś mi się od siebie odczepić. Zrobiłem tak, jak chciałaś, więc o co ta cała awantura?!

Em otworzyła usta, żeby odpowiedzieć coś ciętego, ale zastygła w pół słowa. Dotarło do niej, że miał rację i że swoim wybuchem zrobiła z siebie kompletną kretynkę. Zaczynało jej wracać trzeźwe myślenie. Strąciła z siebie jego dłonie i burknęła:

– O nic – po czym ruszyła w stronę auta – Paddy jedziemy – rzuciła oddalając się od zdziwionych jej zachowaniem, mężczyzn. Czuła wstyd i wściekłość na siebie.

– Nie tak szybko, księżniczko – powiedział Jim, doganiając Ją i zmuszając do zatrzymania i odwrócenia się twarzą do niego – Najpierw wyjaśnisz mi, dlaczego jesteś taka wściekła.

– Nic Ci nie muszę wyjaśniać – syknęła, zaglądając mu w oczy.

– Mylisz się – rzucił Jim.

Paddy doszedł do auta i w milczeniu, z lekkim rozbawieniem na twarzy, przysłuchiwał się wymianie zdań. Był ciekaw odpowiedzi Emmy.

Dziewczyna wielkimi oczami wpatrywała się w twarz mężczyzny, próbując szybko wymyślić dobry powód, ale w głowie miała pustkę.

– No słucham – ponaglił Ją Jim – Dla mnie to była zwyczajna zazdrość, ale może się mylę.

– Zazdrość?! – prychnęła Em – O kogo? O Ciebie? – zaśmiała się szyderczo – Masz tupet.

Jimmy uśmiechnął się ironicznie.

– Może Ty masz mnie za idiotę, ale zapewniam że nim nie jestem i możesz tu prychać ile chcesz, a Ja wiem swoje – powiedział.

Em nagle przestała się śmiać i zrobiła się całkiem poważna.

– Wiesz co? Z niczego nie muszę Ci się tłumaczyć, ale żałuję, że Ci pomagałam, bo dobrze by było jakby ktoś wreszcie utarł Ci nos. Przestałbyś uważać się za boga – mruknęła i ponownie ruszyła do auta.

– O nie! – krzyknął za nią Jim – Jeszcze mi nic nie wyjaśniłaś – doszedł do niej, złapał Ją pod rękę i pociągnął w swoją stronę.
Em za wszelką cenę próbowała mu się wyrwać.

– Nawet nie próbuj – szepnął jej do ucha zaciskając mocniej rękę – Jesteś mi winna wyjaśnienie – dodał i pociągnął Ją w stronę swojego samochodu – Paddy, możesz jechać do domu – Mam z Tą Panią do pogadania, więc pojedzie ze mną.

– O nie! Nie zgadzam się! – krzyknęła Emma i zaczęła się wyszarpywać, ale Jim był silniejszy – Nigdzie z Tobą nie pojadę, słyszysz?! – warknęła, gdy stwierdziła, że nie da mu rady.

– Gówno mnie obchodzi, czego Ty chcesz – powiedział – Koniec zabawy w kotka i myszkę – dodał, otwierając drzwi o auta – Myślisz, że możesz robić ze mną, co chcesz?! Koniec z tym, rozumiesz? Siłą posadził Em na miejscu pasażera, po czym zbliżył twarz do jej twarzy i dodał – Posłuchaj, albo ze mną pojedziesz w spokojniejsze miejsce, albo pogadamy tu na ulicy przy tych wszystkich przechodzących ludziach, ale zapewniam, że miło nie będzie – powiedział.

Emma popatrzyła na niego, potem rozejrzała się po okolicy i przestała się wyrywać – Grzeczna dziewczynka – stwierdził Jimmy i zatrzasnął drzwi.

==============================