ROZDZIAŁ 49: Ekstaza.

Zapraszam do przeczytania kolejnego rozdziału oraz zachęcam do pozostawienia, choć krótkiej informacji w postaci komentarza. Mój licznik dziennych wizyt pokazuje czasami takie liczby, że zaczynam myśleć, iż uległ awarii haha.

——————————————————————–

Od godziny już nie spał, jednak bał się poruszyć, żeby jej nie obudzić. Tak słodko spała. Leżał na boku i przyglądał się jej twarzy, jasnej cerze, kilku ciemniejszym kropeczkom na nosie, pełnym ustom, które wręcz zapraszały do pocałunków, powiekom, które przysłaniały błękitne jak niebo oczy, zakończone długimi rzęsami i rozrzuconym na poduszce złotym, długim włosom. Minęło dziesięć lat a Ona wyglądała dokładnie tak, jak wtedy, gdy zobaczył ją po raz pierwszy. Już wtedy zakochał się w jej spojrzeniu.

– Od początku byliśmy sobie przeznaczeni  – wyszeptał tak cicho, że prawie sam siebie nie usłyszał – Tylko zły los i jeszcze gorsi ludzie stanęli nam na drodze do szczęścia. Co by się z nami działo dzisiaj gdybyś wtedy, tamtej nieszczęsnej nocy zdążyła powiedzieć mi o swoich uczuciach – zamyślił się. Oczami wyobraźni zobaczył siebie siedzącego na ławce i Olę wpatrującą się w niego z szeroko otwartymi ustami zaraz po tym, jak wyznał, że od dłuższego czasu nie jest już dla niego tylko przyjaciółką. Wydawało mu się wtedy, że Ona także go kocha, że zaraz po nim przyzna się do swoich uczuć. Pewnie by tak było – pomyślał – Przecież zostawiła mi list. Gdyby Angelo mi go oddał lub gdyby wtedy nie przerwał nam John… Nagle zaświtała mu w głowie nowa myśl przez którą usiadł z wrażenia: Boże, przecież Ona była wtedy w ciąży… z nim – skrzywił się na myśl o bracie. Obejrzał się odruchowo za siebie w celu sprawdzenia, czy jego nagłe poderwanie się z poduszki nie obudziło Oli. Uff… na szczęście śpi – stwierdził. Zmrużył oczy, gdy uzmysłowił sobie, że jego marzenia i tak nie zostałyby spełnione, bo Ola nigdy nie zostawiłaby Johna, nosząc pod sercem jego dziecko. Położył się z powrotem, tym razem uważając by nie zburzyć jej snu. Ponownie utkwił w dziewczynie swoje spojrzenie – Jak wyglądałoby nasze życie, gdybym wtedy nie ujawnił Ci swoich uczuć – szepnął, odsuwając delikatnie włosy z jej twarzy. Zabrał szybko rękę, gdy lekko się poruszyła i zamarł, czekając aż otworzy oczy. Jednak nic takiego się nie stało. Blondynka rozciągnęła usta w rogalik, wtuliła się bardziej w poduszkę i spała dalej – Czy powiedziałabyś mi, co do mnie czujesz, czy też ukrywałabyś to do końca życia – zastanawiał się.

Po kilku kolejnych minutach wyobrażania sobie, co by było gdyby postanowił odrzucić złe wspomnienia. Nie chciał roztrząsać wydarzeń, które zapewne przyćmiłyby tę chwilę szczęścia. A On zamierzał być szczęśliwy, cholernie szczęśliwy. Uśmiechnął się do siebie i trochę do niej, choć tego nie widziała. Przewrócił się na bok, by móc lepiej obserwować najukochańszą osobę na świecie.

Był zadowolony z tego, że udało mu się namówić ją na spędzenie nocy w jego łóżku. Wrócił myślami do wydarzeń sprzed kilku godzin. Długo tulił ją w swoich ramionach, pocieszał i uspokajał, szepcząc słowa pocieszenia do jej ucha. Pozwolił się jej wypłakać i choć serce krajało mu się na widok łez płynących po jej policzkach, przetrwał to. Po płaczu przyszedł czas na słowa, które bolały go równie mocno jak jej łzy, szczególnie wtedy, gdy mówiła o sobie i tym, co czuje. Potem przyszedł czas na rozmowę o przyszłości… ich wspólnej przyszłości, która wydawała mu się tak niepewna i krucha, że bał się w pełni oddać marzeniom. Opowiadała też o Natalii i obawach względem jej uczuć, co do zmiany jej miejsca zamieszkania oraz szkoły i o wczorajszym stresie przeżywanym w szpitalu, zanim lekarze postawili diagnozę. Pozwolił jej się wygadać i przelać na siebie odrobinę swoich kłopotów. Czasem o coś dopytał, czasami dodawał swoje zdanie, ale głównie słuchał.

– Przepraszam za swoje zachowanie – powiedziała na koniec – Wstydzę się tego, co zrobiłam.

– Nie przepraszaj, nie masz powodu – odparł – Dzięki temu wiem, że Ci zależy.

– Na czym? – zapytała, unosząc brwi.

Uśmiechnął się.

– Na mnie i na tym, żeby nam się udało – odpowiedział.

– A wcześniej nie wiedziałeś tego?

– Sam nie wiem – przyznał uczciwie – Chyba nie. Nie pozwoliłaś mi w to uwierzyć, bo… wciąż uciekałaś przede mną – uniósł ręce w górę, powstrzymując ją przed tłumaczeniem się dlaczego przed nim uciekała.  Wiedział dlaczego tak robiła. Zdawał sobie też sprawę z własnej w tym winy i nie chciał po raz kolejny roztrząsać tego tematu.

– Mimo wszystko. przepraszam. To było żałosne – spuściła głowę, wciąż czując wstyd.

Objął dłońmi jej twarz i uniósł w górę, zmuszając, by na niego popatrzyła.

– To nie było żałosne tylko piękne. Poświęciłaś siebie, mimo lęku, bo chciałaś ratować naszą miłość – powiedział miękko – Dodałaś mi tym siły i pewności. Obiecuję Ci, że będę walczył o nas za siebie i za Ciebie. Nie odpuszczę. Kocham Cię – dodał i pocałował delikatnie jej wargi.

– I będziesz czekał? – zapytała nieśmiało, gdy odblokował jej usta.

– Obiecuję.

– A jak nigdy…

Nie pozwolił jej dokończyć. Przyłożył jej palec do ust i uśmiechnął się mówiąc:

– Przez sześć lat w klasztorze mogłem żyć bez seksu, to mogę i kolejne sześć albo dłużej. Nie martw się tym, on nie jest najważniejszy – zamyślił się, a po chwili dodał – Kiedyś gdy myślałem, że nigdy nie będziesz moja – zawahał się, ale dokończył – Gdy myślałem, że kochasz Johna i założysz z nim rodzinę, pocieszenie dawała mi myśl, że mimo wszystko będę mógł Cię widywać i spotykać się z Tobą.  Później, gdy wyjechałaś marzyłem, żeby choć z daleka móc na Ciebie popatrzeć, choć raz, przez chwilę. Wydawało mi się wtedy, że to pozwoliłoby mi być szczęśliwym. Teraz mogę Cię przytulać, całować, mieć Cię na wyłączność i w porównaniu z tamtymi marzeniami, to jest dla mnie pełnia szczęścia, taka sama, jak dla innych seks.

Ola patrzyła na niego przez chwilę z pełną powagą na twarzy, po czym w jej oczach zaczął rozbłyskiwać płomyczek radości, aż w końcu rozciągnęła usta w uśmiechu, zarzuciła mu ręce na szyję i pocałowała go.

Teraz także uśmiechnął się na to wspomnienie.

Nagle po pokoju rozległa się głośna melodia. Ola zerwała się z łóżka, podbiegła do komody stojącej pod ścianą.

………………..

Z przerażeniem w oczach rozglądała się po pomieszczeniu.

– Jimmy, co to ma być? Myślałam o restauracji, a to…

– Trzeba było powiedzieć, że chcesz głodować w luksusach – wszedł jej w zdanie Jimmy, zerkając na nią z rozbawieniem w oczach – O ile mnie pamięć nie myli chciałaś zjeść coś dobrego.

– Ale chcę też, po tym jedzeniu żyć dalej – rzuciła.

– Chodź – popchnął ją w głąb czegoś, co według niego było restauracją – Ja stołuję się tu od lat i nadal żyję, więc i Tobie nic nie będzie – dodał, wysuwając jedno z krzeseł spod stolika przy oknie.

Emma niepewnie zajęła wskazane przez mężczyznę miejsce.

– Od lat? Jeżeli zabierałeś tu córki, to nie dziwię się, że Twoja żona Je wywiozła i trzyma z daleka od takiego tatusia – powiedziała i dopiero, gdy zauważyła, że mięśnie twarzy mężczyzny drgnęły lekko, a oczy błysnęły wściekłością, zorientowała się, że trochę przesadziła – Przepraszam, nie powinnam…

– Masz rację, nie powinnaś – burknął, patrząc jej w oczy.

– Jejku, przecież przeprosiłam.

Jimmy odwrócił głowę. Nie chciał pokazać, że uderzyła w jego czuły punkt.

– To może powiesz mi, jakie danie jest specjalnością tego „wytwornego” lokalu? – zadrwiła, próbując rozładować atmosferę.

Jimmy zacisnął wargi i zaklął w duchu, po czym przybrał na twarz sztuczny uśmiech, spojrzał na brunetkę i powiedział:

– Dla Ciebie najlepsze będzie takie, które przygasi trochę ostrość Twojego języka.

Dziewczyna udała oburzenie i już miała posłać swojemu towarzyszowi ciętą ripostę, ale przeszkodził jej kelner.

– Witaj Jim.

– Nathan! – powiedział radośnie mężczyzna. Podniósł się z krzesła i serdecznie uścisnął kelnera, waląc dłońmi w jego plecy – To moja przyjaciółka, Emma. Jest zachwycona Twoją restauracją i koniecznie chce spróbować dania dla specjalnych gości – po czym zwrócił się do dziewczyny – Em, to Nathan mój stary przyjaciel i właściciel tego lokalu.

– Miło mi poznać piękną Panią – Nathan ukłonił się nisko i zwrócił się ponownie do Jima – Jak Ty to robisz, że wszystkie Twoje przyjaciółki zapierają dech w piersi.

– Ja znam odpowiedź – wtrąciła się Em – Po prostu głupi zawsze ma szczęście…

Nathan wybuchł gromkim śmiechem, a Jim obrzucił przyjaciółkę srogim spojrzeniem.

– Aleś trafił, chłopie! Piękna i inteligentna w jednym, to dla Ciebie rzadkie połączenie, daj znać jeśli będziesz potrzebował pomocy – krzyknął mężczyzna, łapiąc się ze śmiechu za okazały brzuch.

– Poradzę sobie – odparł Jim, wysyłając ostrzegawcze spojrzenie Em – Daj nam to co zwykle – dodał chcąc szybko pozbyć się przyjaciela.

– Nie ma sprawy – oznajmił Nathan i odszedł rechocząc na całą salę.

– Wielkie dzięki. Właśnie mnie skompromitowałaś w oczach kumpla – rzucił wkurzony Jimmy.

– Sam sobie jesteś winien. Trzeba było nie przyprowadzać mnie do speluny pełnej kolegów, rzucających tanimi obleśnymi tekstami – odparła dziewczyna, uśmiechając się szyderczo.

Mężczyzna nic nie odpowiedział tylko pokręcił bezradnie głową.

Po kilku minutach przy ich stoliku ponownie zjawił się Natan. Postawił przed nimi talerze wypełnione po brzegi ryżem i jakąś podejrzanie wyglądającą mieszanką warzyw i mięsa oraz dwa kufle piwa.

– Smacznego – rzucił krótko i odszedł.

Jimmy szybko zapakował do swojego otworu gębowego sporą porcję ryżu. Emma natomiast grzebała widelcem w sosie, próbując rozłożyć go na czynniki pierwsze

– Powiesz mi z czego składa się to coś?

– Nie powiem, bo nie wiem – odpowiedział szczerze Jim – Zwykle nie obchodzi mnie co jest w jedzeniu tylko jak smakuje, a to, zapewniam Cię, jest najlepsze danie na świecie.

– No nie wiem – odparła, wyciągając kawałek mięsa z sosu. Przyglądała się mu chwilę, a potem wyciągnęła widelec w stronę Jima – A jak to jest pies albo jakiś kot?

– Cholera, Emma! – krzyknął poirytowany mężczyzna. Zabrał z jej ręki widelec, odwrócił go w stronę dziewczyny i jednym szybkim ruchem zapakował go jej do ust – Nie zachowuj się jak księżniczka tylko jedz, bo będziemy siedzieć tu do rana, a mam w zanadrzu jeszcze parę innych, równie fajnych, spelun.

Emma początkowo zakrztusiła się jedzeniem, ale czując jego smak stwierdziła w myślach, że faktycznie jest całkiem niezłe. Nie zamierzała jednak przyznawać się do tego Jimowi.

 

Nad ranem, po zrealizowaniu obietnic Jima, dotyczących wędrówki po lokalach, mocno wstawieni wpadli ze śmiechem do korytarza.

– Cholerne klucze – zaklął Jim,  wpadając na łazienkowe drzwi.

– To nie klucze są cholerne tylko Ty niedojda – szydziła z niego Emma – Odsuń się, bo przez Twoje słabe rozgarnięcie zaraz zsikam się w spodnie.

– Pewnie, zawsze wszystkiemu winien facet, nawet zaszczanym spodniom – burknął mężczyzna, cedząc wolno słowa, by brzmiały zrozumiale, po czym wszedł do salonu – Czy Twoim zdaniem jest coś czemu płeć męska nie jest winna?

– Tak, suszy w Afryce – odkrzyknęła dziewczyna z łazienki.

Po kilku minutach także pojawiła się w pokoju.

– Co Ty robisz? – zapytała, wpatrując się w rozpostartego na kanapie Jima. Na sobie miał tylko spodnie, jego koszulka leżała na oparciu kanapy.

– Trochę Ci pomogłem, żebyś nie narzekała znowu na moją winę lub niezdarność.

– No, teraz to chyba na zbytnią szybkość i pośpiech – odparła brunetka, marszcząc brwi.

– No i jak tu dogodzić kobiecie – burknął, przewracając oczami.

– Nie muszę Cię chyba tego uczuć, co? – rzuciła dziewczyna zalotnie i zamyśliła się na kilka chwil, po których spojrzała na mężczyznę – Więc chcesz się zabawić?

– Od kilku dni o niczym innym nie myślę – odparł ochrypłym głosem, unosząc w górę jedną brew.

– No to się zabawmy – powiedziała tajemniczo Emma, obrzucając Jima dziwnym, trochę mrocznym spojrzeniem. Podeszła do komody, wybrała odpowiednią płytę i po chwili z głośników popłynęła wolna, rytmiczna muzyka, zaraz po tym wyłączyła światło, pozostawiając włączoną tylko jedną, stojącą w kącie pokoju, lampę.

Jimmy zafascynowany, wprowadzonym przez dziewczynę nastrojem, wpatrywał się w nią z błyskiem w oku. Sam nie wierzył, że tak łatwo mu z nią poszło.

Emma stanęła na środku salonu i wchodząc w wyuczoną, przez lata rolę, zakręciła ponętnie biodrami. Powoli zaczęła kołysać się w rytm melodii, kokietując mężczyznę wzrokiem.

Zaskoczony Jimmy najpierw otworzył usta i uniósł brwi, a potem, domyślając się tego, co zaraz nastąpi, z zadowoleniem rozsiadł się jeszcze wygodniej na kanapie.

Dziewczyna z zapałem oddała się zmysłowemu tańcowi, błądząc dłońmi po swoim ciele, zaczynając od bioder, a kończąc na piesiach i szyi. Jedną dłoń wplotła we włosy i jednym sprawnym ruchem usunęła z nich spinkę. Pokręciła głową i zgięła się w pół, pozwalając, by włosy swobodnie opadły jej na twarz, po czym odrzuciła głowę w tył i z triumfalnym uśmieszkiem patrzyła na zachwyconego Jima, wbijającego wygłodniały wzrok w jej głęboki dekolt. Leniwie podniosła się w górę. Ciemne błyszczące pasma rozsypały się wokół jej twarzy. Nie spuszczając oczu z mężczyzny powoli przejechała dłonią po długim rzędzie guzików swojej marynarki i zatrzymując ją na górnym, metalowym krążku, sprawnie pozbyła się zapięcia. Odpinała kolejne guziczki, kręcąc ponętnie biodrami. Z zadowoleniem patrzyła, jak jej widz pożera wzrokiem następne, odkrywane przez nią partie swojego idealnego ciała. Drugą dłoń położyła tuż nad kolanem, po czym wolno zaczęła ciągnąć ją w górę, pozwalając rozsunąć się swojej kopertowej spódniczce.

Jimmy przełknął ślinę i uniósł na łokciu wyżej w oczekiwaniu na kulminacyjny moment, rozsunięcia się materiału spódniczki na tyle, by mógł dojrzeć najintymniejszą część ciała Emmy. Jego mięśnie napięły się do granic możliwości, a metalowy suwak w rozporku prawie pękał.

Emma uśmiechnęła się szyderczo i szybko opuściła dłoń. Poły spódniczki zsunęły się z powrotem, wywołując u Jima głośny jęk niezadowolenia. Niewzruszona jego oburzeniem odwróciła się tyłem i odpięła ostatni guzik kremowej marynarki, odrzucając do tyłu głowę tak, by włosy zasłoniły jej plecy. Powoli zsuwała materiał z ramion, coraz niżej i niżej, kręcąc przy tym biodrami w rytm płynącej z głośników melodii. Marynarka spadła na podłogę.

Jimmy błądził wzrokiem po jej nagich ramionach, całą resztę zasłaniały włosy. Napięcie narastające w nim z sekundy na sekundę powodowało, że nie mógł usiedzieć w miejscu, miał już dość tej powolnej zabawy, chciał szybko zerwać z dziewczyny resztę fatałaszków i zatracić się w rozkoszy.

– Ja, pierdole!!! – krzyknął i wstał z wrażenia, gdy Emma z szybkością błyskawicy odwróciła się, stając przed nim w samym staniku. Rozszerzonymi z podniecenia oczami wpatrywał się w dwie krągłości schowane pod koronkowym, granatowo – czarnym materiałem. W ustach czuł suchość, a szum płynącej w pośpiechu krwi, który słyszał w swoich uszach, wręcz go drażnił – Przez cały wieczór nie miałaś nic pod tą marynarką? – zapytał, zwilżając językiem usta.

– Lubię czuć się komfortowo – powiedziała zmysłowym, niskim głosem, tłumacząc z niewinną miną nieobecność bluzki pod wierzchnim okryciem.  Zbliżyła się do niego, ale nie pozwoliła się dotknąć. Położyła mu dłoń na klatce piersiowej, mrucząc przy tym seksownie i zaczęła wolno przesuwać ją coraz niżej i niżej, aż dotarła do wypukłości w okolicy rozporka. Z zadowoleniem przyglądała się reakcji mężczyzny, na swoją pieszczotę. Przerwała ją jednak szybko, nie pozwalając mu na zbyt długie odczuwanie zadowolenia. Niespodziewanie dla niego pchnęła go tak mocno, że stracił równowagę i opadł z powrotem na kanapę. Gdy otworzył oczy stojąca nad nim dziewczyna jednym pociągnięciem zerwała z siebie spódniczkę.

– Mam dość! – krzyknął, zerwał się na nogi, złapał Emmę za pośladki i podniósł do góry, wbijając usta w jej wargi. Ta posłusznie oplotła nogami jego biodra, zatracając się w pocałunku. Szedł przed siebie nie wiedząc dokąd, jej pocałunki były tak żarliwe, że kręciło mu się w głowie. Po kilku krokach wpadli na komodę, posadził ją na niej, nawet nie zareagowali, gdy coś z niej spadło, rozbijając się o podłogę. Błądził dłońmi po jej plecach, szukając zapięcia od stanika, pozbył się go dość szybko i zamruczał z zadowoleniem upajając wzrok widokiem jędrnych piersi. Przeciągnął kciukiem po twardniejącym sutku. Emma odrzuciła głowę w tył zapraszając go do posmakowania ustami tych twardych wypukłości. Jęknęła, gdy poczuła na nich jego gorące wargi i sprawny język. Przemknął ustami po jej szyi i ponownie dotarł do nabrzmiałych warg. Jedną dłonią pieścił pierś, drażniąc kciukiem sutek, a drugą wsunął pod jej dolną część bielizny. Emma krzyknęła, gdy dotarł w najczulsze miejsce. Gwałtownie pociągnęła pasek jego spodni. On w tym czasie jednym szarpnięciem pozbył się jedynego materiału, który miała jeszcze na sobie. Jednym szybkim ruchem znalazł się w niej, wywołując tym jej głośny jęk. Zatracili się w doznaniach, które doprowadziły ich dość szybko na szczyt. Emma pierwsza poczuła ekstazę, krzyczała i wiła się pod wpływem jego pogłębiających się ruchów, wbijając paznokcie w jego plecy. Jimmy dołączył do niej po kilku kolejnych pchnięciach bioder. Zamarł na dłuższą chwilę, wbijając się w nią tak mocno, że czuła fizyczny ból, ale pozwoliła mu osiągnąć pełnię przyjemności.

Po kilku minutach prób powrotu do normalności, wreszcie był w stanie odsunąć się od splecionej wciąż z nim Emmy, na taką odległość, by móc spojrzeć jej w oczy. Chciał ją pocałować, ale odchyliła się w tył, więc spojrzał na nią ze zdziwieniem.

– Zadowolony? – powiedziała, gdy ich spojrzenia się spotkały.

– Bardzo – zamruczał jak zadowolony kot – Jesteś niesamowita. Chyba się zakochałem – dodał rozciągając usta w uśmiechu – Może zmienimy miejsce na bardziej wygodne?

– Masz na myśli kanapę? – zapytała brunetka.

– Nie, raczej Twoje łóżko.

– Kochanie, do swojego łóżka nie zapraszam znajomych – odparła dziewczyna, zarzucając mu ręce na szyję – Więc teraz się grzecznie ubierzesz i wyjdziesz, bo chce mi się spać.

================================