ROZDZIAŁ 50: Nieszczera prawda.

50 rozdział – rety!

Jak zaczynałam, to mój pomysł zmieściłabym w kilku częściach, ale z każdym nowym rozdziałem wydłużała się lista wątków oraz pomysłów. Policzyłam, że moja historia ma już ponad 300 stron formatu A4. Nieźle…

Zapraszam na kolejną część.

Aga, pożyczyłam sobie Twoje słowa z kom. Dzięki.

————————————————————————————

 

Jimmy wpatrywał się w dziewczynę z wypisanym na twarzy, niezrozumieniem. Po kilku sekundach, ku zaskoczeniu Emmy, zaczął się głośno śmiać.

– Powiedziałam coś śmiesznego? – zapytała oburzona.

– Nie – zaprzeczył, gdy opanował swój atak rozbawienia na tyle, by móc odpowiedzieć – Ale przez moment myślałem, że mówisz poważnie.

Emma zmrużyła brwi, wyswobodziła się z objęć mężczyzny, podniosła swoją spódniczkę z podłogi i okręcając ją sobie wokół pasa, zaczęła rozglądać się w poszukiwaniu reszty swojej garderoby.

– No, tego raczej już nie założysz – zadrwił Jimmy, wymachując w jej stronę palcem, na którym dyndały strzępy jej majtek.

Dziewczyna skończyła zapinać guziki marynarki, podeszła do mężczyzny, wyszarpnęła swoją zniszczoną bieliznę z jego dłoni i burknęła:

– Doliczę Ci to do rachunku.

– Hej, a co Ty taka oschła jesteś – Jim złapał ją za rękę – Aż trudno uwierzyć, że jeszcze niedawno taka gorąca – przyciągnął ją do siebie, chcąc pocałować, ale dziewczyna nie pozwoliła mu na to.

– Teraz będziemy bawić się w kotka i myszkę? – zażartował, ale zaczynało go irytować zachowanie brunetki.

– Nie przewiduję innych zabaw z Twoim udziałem – odparła, krzyżując ręce na piersi – Nie zrozum mnie źle, było miło, ale to wszystko. Zabawiliśmy się i tyle.

Jimmy zamrugał oczami i zmarszczył brwi.

– …ale… My…

– Nie ma żadnego „ale” ani „my”. Jestem Ja i Ty – przerwała jego dukanie.

– To, co to, do cholery było?

– Dobra zabawa? – odpowiedziała pytająco, unosząc brew – Może byś się już ubrał, co? W stanie spoczynku raczej efektownie nie wyglądasz – dodała, obrzucając rozbawionym wzrokiem jego męskość i wyszła z salonu.

Mężczyzna nerwowo przeczesał włosy, poczerwieniał na twarzy, a oczy zaczęły mu niebezpiecznie błyszczeć, ale posłusznie sięgnął po spodnie. Zapiął pasek i ruszył za dziewczyną.

Znalazł ją w kuchni. Czekał chwilę, aż spojrzy na niego, ale stracił cierpliwość.

– Myślisz, że wystraszę się Twojego ciętego języka i odpuszczę? Mylisz się – szarpnął ją za ramię i zmusił do odwrócenia się – Należą mi się chyba jakieś wyjaśnienia…

– Boże, a co tu wyjaśniać! – krzyknęła, wyrywając rękę z jego uścisku – Nie zachowuj się jak wykorzystana baba! Oboje wiemy, co oznacza „dobra zabawa”.

– A moje słowa? – zapytał, a kiedy Emma zmarszczyła brwi pokazując niezrozumienie, wyjaśnił dokładniej – Powiedziałam, że się w Tobie zakochałem, to nic dla Ciebie nie znaczy?

– Jimmy – mruknęła zniecierpliwiona – Po pierwsze nie mówiłeś tego mnie tylko moim cyckom i tyłkowi, a po drugie… – zaśmiała się szyderczo – Takie wyznania, nie robią na mnie żadnego wrażenia.

Widziała, jakie wrażenie zrobiły na nim jej słowa i zatriumfowała w duchu.

– Czyli, wykorzystałaś mnie i do widzenia, tak?

Zaśmiała się szyderczo.

– A Ty mnie nie wykorzystałeś? Jeżeli tak to chcesz nazywać – zadrwiła – Spałeś w tym czasie? – pokręciła głową i przewróciła oczami – O ile mi wiadomo, to Ty od jakiegoś czasu usilnie dążyłeś do tego, by wepchnąć swojego ptaszka w moje gniazdko, więc teraz nie narzekaj. Dostałeś to, czego chciałeś i koniec tematu! Jestem zmęczona i chcę się wreszcie położyć spać.

– Tak, Marysia zrobiła swoje, więc Marysia może odejść! Nic z tego! – krzyknął i uderzył pięścią w blat szafki – Mam gdzieś to, co Ty chcesz! Ze mną się nie pogrywa w ten sposób.

Brunetka wykrzywiła twarz.

– Ojej! Ktoś raczył urazić męską dumę wielkiego Jimmyego Kelly? Jak śmiał, taka gwiazda… – rozciągnęła usta w podkówkę udając żal, ale zaraz po tym w jej oczach pojawiła się złość – Ciekawe z iloma kobietami Ty w taki sposób pograłeś – punkt dla mnie – pomyślała zadowolona, patrząc na minę swojego towarzysza – Wiesz co? Rób co chcesz. Drogę do wyjścia znasz. Dobranoc.

Jim odprowadził ją wzrokiem do korytarza, potem usłyszał trzaśnięcie drzwi i zgrzyt przekręcanego zamka. Przez moment miał ochotę wywarzyć drzwi do jej sypialni i dokończyć rozmowę, ale po zastanowieniu zmienił zdanie. Pozbierał resztę swoich rzeczy i wyszedł mrucząc pod nosem:

– Jeszcze będziesz mnie błagać o powtórkę.

Wsiadł do samochodu, oparł głowę o zagłówek i sapnął ciężko, przymykając powieki. Był zły, a właściwie wściekły. Uderzył pięściami o kierownicę.

– Cholerna baba! – powiedział do siebie – Jeszcze pożałuje! – dodał przekręcając kluczyk w stacyjce.

…………….

Paddy z uśmiechem na ustach obserwował jej każdy, niezdarny ruch.

– Halo! – powiedziała zaspanym głosem do telefonu – Cześć mamo – dłuższą chwilę słuchała nic nie mówiąc, po czym powiedziała – To cudownie. Strasznie się cieszę. Powiedz jej, że niedługo przyjadę i zapytaj czy czegoś nie potrzebuje – znowu słuchała kilka sekund, po których zaśmiała się głośno do słuchawki – To faktycznie nic jej nie jest. Kończę, bo muszę się ubrać – dodała i zaraz po tym zmarszczyła brwi – To która jest godzina? – gdy usłyszała odpowiedź, uniosła brwi i spojrzała zdziwiona na Paddyego. W jej oczach pojawiło się przerażenie – O rety! Dobra szybko się ogarnę i Cię zmienię. A… gość…yyy… tak wypełniłam wczoraj – odparła plącząc się w słowach.

– Boże jak późno! – jęknęła, gdy skończyła rozmowę – Czemu mnie nie obudziłeś?! – dodała, obrzucając leżącego w łóżku mężczyznę, pełnym wyrzutu spojrzeniem.

Paddy podniósł się do pozycji siedzącej i z udawanym oburzeniem powiedział:

– A gdzie „dzień dobry, kochanie” i „Jak Ci się spało?”. Nie pogardziłbym też słodkim buziakiem na powitanie.

– Paddy…  – mruknęła zniecierpliwiona, rozglądając się po pokoju w celu odszukania dokumentu, który wczoraj z sobą przyniosła – Nie mam czasu…

– No co? Czyż nie tak zaczynają dzień zakochani w sobie ludzie, spędzający razem noc?

– O, jest – rzuciła, obdarzając swojego rozmówcę szybkim spojrzeniem, po czym westchnęła, rozciągnęła usta w rogalik i na czworaka przeczołgała się przez całe łóżko. Cmoknęła chłopaka i powiedziała:

– Teraz jesteś zadowolony? Tak robią zakochani?

– Mmmm… Trochę mizerny ten buziak, ale nie będę już narzekał, bo pomyślisz, że maruda ze mnie i jeszcze mnie zostawisz – odparł, rozciągnął wargi w zniewalającym uśmiechu.

– Co Ci się stało? – zapytała znienacka, przyglądając się siniakowi nad górną wargą.

– A, to… yyyy… – dukał Paddy, nie mogąc znaleźć pomysłu na kłamstwo – Bawiłem się z Gabrielem i to efekt tej zabawy – dodał z poczuciem ulgi, że udało mu się zadowolić jej ciekawość i szybko zmienił temat – Co tam potrzebujesz? Paszport może być? – wskazał głową na kartkę, którą Ola nadal trzymała w dłoni.

Blondynka najpierw mruknęła coś niezrozumiale, a zaraz po tym powiedziała trochę niepewnie:

– Nieee. Poradzę sobie, jeszcze coś niecoś pamiętam – usiadła w fotelu i skupiła się na wypełnianiu dokumentu.

– A jak się ma dziś Natalia? – Paddy przypomniał sobie o córce dziewczyny.

Ola podniosła na niego wzrok.

– Mama mówi, że całkiem dobrze, i chyba faktycznie tak jest, bo mam jej zawieźć frytki, hamburgera i colę – odparła z wyrazem ulgi na twarzy – Mama mówi, że narzeka na nudę – uśmiechnęła się do własnych myśli.

– To dobrze – stwierdził krótko i zmienił temat – Cały dzień spędzisz w szpitalu?

– Tak.

– Szkoda. Nie możesz się na trochę urwać?

Ola obrzuciła chłopaka lekko zirytowanym spojrzeniem.

– Paddy, to moje dziecko, mam się urwać i zostawić ją samą w szpitalu? Może nie jest już małym dzidziusiem, ale nie chcę, by była tam sama.

Mężczyzna zorientował się, że palnął głupstwo.

– Przepraszam, masz rację – przyznał niechętnie – Czasami zapominam, że jesteś mamą – dodał. Tak naprawdę to, bardzo chciałby o tym zapomnieć, nie tyle o samej Nati, ale o tym, kto jest jej ojcem

Ola przyglądała się chwilę swojemu chłopakowi z powagą na twarzy, ale nie komentowała więcej jego dziwnej, jak na tę sytuację, propozycji. Skończyła wypełnianie papierów, pozbierała ubrania i zniknęła w łazience.

Paddy zwlekł się niechętnie z łóżka i zastanawiając się co ma z sobą zrobić tego dnia podszedł do okna. Już wczoraj zachwycił się widokiem, ale dziś wprost go oszołomił. Zadbane, pokryte równiutko przystrzyżoną trawką podwórko, z miejscem na ognisko, drewnianą altaną. Zaraz za nim niewielki sad, czerwieniący się od dojrzałych czereśni i wiśni, a dalej zielone łąki poprzecinane rzędami drzew, na których pasące się stada owiec tworzyły jasne wzory. Za nimi łączące się z niebem wzgórza pokryte różnymi odcieniami zieleni i szarości.

– Nie dziwię się, że Natalia nie chce wracać do tego blokowiska – powiedział do siebie, otwierając okno i zaciągając się czystym i rześkim powietrzem, zupełnie innym niż w Kolonii.

– Angelo padnie z wrażenia jak to zobaczy. Zrobię zdjęcie i wyślę – powiedział i sięgnął po telefon leżący na stoliku, ale zatrzymał rękę, gdy w oczy rzucił mu się dokument, który przed paroma minutami wypełniała Ola. Przyjrzał mu się uważniej. Ze zdziwieniem stwierdził, że to nie są jego dane. Jedyne, co się zgadzało to imię – Patrick i miejsce zamieszkania. Zmarszczył brwi.

– Co robisz?

Podniósł wzrok. W otwartych drzwiach łazienki stała Ola, ubrana we własne ciuchy, trzymająca w dłoni koszulkę, którą wczoraj pożyczył jej do spania.

– Co to jest? – zapytał, wyciągając przed siebie kartkę.

Dziewczyna jakby zignorowała jego pytanie, bo bez słowa zaczęła poprawiać pościel na łóżku. Po wygładzeniu ułożeniu odpowiednio poduszek, wyrównała kołdrę, a potem podniosła z podłogi narzutę, wtedy złapał ją za przedramię i zmusił do przerwania pracy.

– Ola, to nie są moje dane. Dlaczego? – zapytał ponownie.

– Bo tak będzie lepiej, uwierz mi – odparła, nie patrząc mu w oczy.

– Ale…

– Paddy, proszę, nie teraz – odrzekła ze zniecierpliwieniem, wchodząc mu w zdanie – Spieszę się, muszę zmienić mamę. Siedziała z Nati całą noc i na pewno jest zmęczona – wzięła od niego dokument, pocałowała w policzek i dodała – Zejdź na dół na śniadanie. Jadalnia jest na końcu korytarza – i wyszła.

Zatrzymała się jednak zaraz za drzwiami i westchnęła ciężko, spoglądając na dokument.

– Że też musiał to zauważyć – mruknęła, krzywiąc się – Co Ja mu teraz powiem?- zastanowiła się, ale widok godziny na wyświetlaczu telefonu skutecznie pozbawił ją czasu na myślenie. Zbiegła schodami na parter i otworzyła drzwi do prywatnej części domu.

– Gdzie Ty się od rana podziewałaś? – od razu została zaskoczona pytaniem –  Popatrzyła na siedzącego, przy kuchennym stole, ojca, który teraz wbijał w ukochaną córkę wyczekujące spojrzenie. Czekał na odpowiedź, której Ola nie mogła mu udzielić, bo co też miała powiedzieć? – Tato, spędziłam noc z Waszym gościem, moim ukochanym i jednocześnie znienawidzonym przez Ciebie i mamę członkiem rodziny Kelly? Nie, tego nie mogła mu powiedzieć.

– Byłam na spacerze. Chciałam trochę pooddychać świeżym powietrzem zanim pojadę do Nati – skłamała. Podeszła do rzędu szafek i przymknęła na chwilę oczy zastanawiając się czy jej kłamstwo ma sens – Mam nadzieję, że nie zauważył mojej nieobecności w nocy – modliła się w duchu. Prawdę mówiąc całkiem zapomniała o obecności mężczyzny w domu.

– Masz dobre wyczucie czasu – stwierdził Pan Malik – Wiesz kiedy jeść dają, co? – zaśmiał się, podchodząc do córki. Pocałował czule jej skroń i odstawił swój talerz na kuchenny blat – Zrobiłem naleśniki.

– Fantastycznie – odpowiedziała dziewczyna, wypuszczając wstrzymywane przez chwilę powietrze z płuc – Chyba niczego nie zauważył – pomyślała z ulgą.

– Byłaś u tego Pana, co wczoraj nie mógł się dogadać z mamą?

Z wrażenia wypadł jej widelec z ręki.

– Spokojnie córeczko, przecież Natalce nic nie jest – stwierdził starszy Pan wziąwszy roztargnienie córki za nerwy spowodowane wypadkiem wnuczki.

– Wiem tatku, ale chciałabym, żeby wypuścili Ją już do domu. Dopóki jest w szpitalu chyba się nie uspokoję.

– Nic dziwnego, to przecież Twoja ukochana jedynaczka – ciągnął temat ojciec, zapominając, ku zadowoleniu Oli, o swoim wcześniejszym pytaniu

– Jaka jedynaczka? O ile mi wiadomo, tato masz dwie córki – rzuciła Marta, wchodząc do kuchni – Cześć siostrzyczko.

– Mówiłem o Nati – powiedział Pan Malik, cmokając drugą córkę w policzek.

– Musiał się wydarzyć wypadek, żebyś nas odwiedziła? – stwierdziła Marta, ściskając serdecznie starszą o dwa lata siostrę.

– Nie przesadzaj, przecież byłam tu jakiś miesiąc temu – odparła Ola.

– Zostawiam Was moje piękne, muszę podlać klomby Waszej nieznośnej matki, bo jak spadnie im choćby liść, to mi głowę urwie – zaśmiał się ojciec i wyszedł z pomieszczenia.

– Rety jak późno, muszę pędzić do szpitala – powiedziała Ola, kierując się do przedpokoju.

– Zaraz, nie tak szybko, kochana – Marta złapała ją za ramię – Gdzie Ty spałaś?

– Jak to gdzie? – zmieszała się lekko Ola – U siebie.

Marta zaśmiała się głośno. Skrzyżowała ręce na piersi i pokręciła głową.

– Ojcu możesz takie rzeczy wmówić, ale Ja byłam w Twoim pokoju.

– I?

– I Wiem, że nie spędziłaś tej nocy w swoim łóżku, bo wczoraj położyłam na nim poskładaną pościel i leży tam do dziś, więc ponawiam swoje pytanie: gdzie spałaś? – Marta wykrzywiła twarz i uniosła na sekundę brwi, oczekując rychłej odpowiedzi.

Ola przygryzła wargę i zamyśliła się na moment. Mogła łatwo oszukać rodziców, co prawda szybciej ojca niż matkę, ale i z nią nie było tak trudno. Z Martą jednak, to się zazwyczaj nie udawało.

– Marta, masz jakieś omamy. Pokładałam pościel tak samo i tyle.

– Ty nigdy nie zaścielasz łóżka przed południem – rzuciła młodsza siostra, tupiąc nogą w błyszczącą terakotę.

– Ludzie się zmieniają.

– Może, ale w łazience nie ma żadnych porozrzucanych ubrań ani Twoich kosmetyków – stwierdziła – Sorry, ale w aż taką przemianę na pewno nie uwierzę.

– Jezu! Skończyłaś kurs detektywistyczny czy co? – zezłościła się Ola – Naprawdę muszę lecieć. Nati na mnie czeka.

Marta nie dawała za wygraną. Podążyła tuż za Olą do jej pokoju.

– No dobra! – warknęła zniecierpliwiona blondynka – Wejdź i zamknij drzwi.

Gdy dziewczyna zrobiła to, o co prosiła, powiedziała prawdę:

– Paddy tu jest.

– Tu? Z Tobą? – młodsza siostra wytrzeszczyła oczy ze zdumienia – To Wy jednak jesteście razem? Wiedziałam! – krzyknęła, podskakując do góry, ale zaraz po tym wytrzeszczyła oczy w kierunku siostry – I rodzice pozwolili mu tu wejść? Nie zabili go już w wejściu?

– Oni nic nie wiedzą.

Marta zmarszczyła brwi, oczekując wyjaśnień.

– Przyjechał tu wczoraj po południu. Ja nic o tym nie wiedziałam – wyjaśniała w szybkim skrócie Ola – Mama nie mogła się z nim dogadać, więc zakwaterowała go w pokoju bez wypełniania papierów, biorąc go za zwykłego turystę.

– Rany boskie! – wrzasnęła dziewczyna, zatykając sobie usta ręką – Przecież jak się dowiedzą, to…

– Nie dowiedzą się, jeśli Ty im nie powiesz.

– Chcesz go przed nimi ukrywać? Będziesz udawała, że go nie znasz?

– Nie. Wpisałam w dokumentach zmyślone nazwisko. Powiem im, że to przyjaciel, którego poznałam w Kolonii.

– No nie wiem… – zastanowiła się młodsza z sióstr – To się raczej nie uda.

– Uda się. W razie czego, pomożesz mi – powiedziała Ola i nie czekając na odpowiedź, dodała – A teraz już idź, bo muszę wziąć prysznic i się przebrać.

Pół godziny później była już pod szpitalem.

– Dzień dobry – powiedziała, przekraczając próg pokoju, w którym leżała jej córka – O widzę, że masz dziś towarzystwo – stwierdziła, spoglądając na małą pacjentkę, zajmującą drugie łóżko.

– Cześć mamuś – odkrzyknęła Nati – To jest Maja. Jest ze mną od wczoraj wieczorem. Przewróciła się jeżdżąc na rolkach i złamała nogę – w jednym zdaniu streściła matce przygodę nowej koleżanki – Maja ma tyle samo lat co Ja, wiesz?

– No, teraz już wiem – odparła Ola z uśmiechem – Witaj Maju, jestem mamą Natalki – przywitała się z dziewczynką – Cześć mamuś – a potem cmoknęła w policzek rodzicielkę, siedzącą na krześle przy łóżku wnuczki – Przepraszam, że tak późno.

– Nie musisz przepraszać córeczko – odparła Pani Malik – Mam nadzieję, że trochę odpoczęłaś. Wyglądasz dziś dużo lepiej, nawet rumieńców nabrałaś  – stwierdziła.

Ola czuła, jak jej policzki czerwienieją jeszcze bardziej. Chrząknęła chcąc, mimo zażenowania nadać swojemu głosowi normalny dźwięk.

– Teraz Ty jedź odpocząć – powiedziała.

– Ale wrócę wieczorem, żeby znowu Cię zmienić.

– Nie musisz. Naprawdę odpoczęłam, więc posiedzę do rana.

– Nie ma mowy – uparła się starsza Pani.

Ola wiedziała, że kłótnia z matką nic nie da, więc zgodziła się na propozycję, uśmiechając się w duchu na myśl o kolejnej nocy spędzonej w towarzystwie swojego chłopaka.

– W takim razie weź mój samochód – podbiegła i podała wychodzącej już kobiecie kluczyki, po czym wróciła do córki.

– Przywiozłaś mi frytki? – zapytała dziewczynka, siadając na łóżku.

– Tak kochanie, hamburgery i colę też – powiedziała, podnosząc w górę papierową torbę z logo Mc Donald’s – Maju czy rodzice pozwalają Ci jeść takie „super zdrowe” jedzenie?

– Pewnie – odparła dziewczynka.

– W takim razie ta porcja jest dla Ciebie – podała małej zestaw, który właściwie miał być jej obiadem – Smacznego dziewczynki.

==================================